Şimdi değilse ne zaman ?

Mersin İdmanyurdu ilk iki hafta yaşanan hezimetin ardından akıllıca bir hamle yaparak eski oyuncularını kadroya kattı. Sinan, Pedriel, Güven ve Tita takımın çehresini değiştirdi. Gençlerin dinamizmi, eskilerin deneyimi ile birleşince güzel işler çıktığını son 3 haftalık süreçte alınan 7 puanla gördük. Üstelik bu 7 puan penaltı rekorları kıran hakemlere rağmen alındı.

Muammer, Khalili ve Sadiku’nun gidiş süreci daha iyi yönetilseydi, belki yukarıdaki dört isme Serkan Balcı, Vederson ve Murat Ceylan'ı da (yada Mehmet Taş) eklemek mümkün olabilirdi. Ve toplamda 7 isimle sözleşme yenilemek İdmanyurdu’nu doğrudan Süper Lig'e yada en kötü ihtimal playoffa götürebilirdi.

Peki playyoff mümkün mü yoksa hayalcilik mi? 3 puan silme cezasına, hakemlere ve çok da geniş olmayan kadroya rağmen umutlu olmayı sağlayan şey TFF 1. Lig’in geçmiş senelere nazaran bu yıl daha kalitesiz oluşu. Bunda muhtemelen maçların artık yayınlanmamasının futbolcu motivasyonu üzerindeki olumsuz etkisi de vardır. Pek çok takım kadro kalitesinde İdmanyurdu’nun çok önünde olsa da istikrar olarak çok da ileri değiller. En azından ligi domine eden bir başlangıç performansı görmedik henüz.

İlk iki hafta sonrası ligde kalmak olan hedef son üç haftalık performans sonrası artık cepte gibi. Ligde kalmak elbette düşmekten iyidir ama bu ligde bu borçların ödenmeyeceği de aşikar. Dolayısı ile geçen sezon yaşanan Adanaspor mucizesi de göz önünde bulundurularak bütün ihtimalleri zorlamak gerek. Gençlerin dinamizmi, eskilerin deneyimi ile playofflara taşınacak bir yarış taraftarın da devreye girmesi ile pekala mutlu sonla bitebilir.

Taraftar ve playoff demişken… Mersin Arena stadını dolu ve coşkulu gördüğüm en son gün aklıma geldi. Yarı final ilk maçında Orduspor’u ağırlayan Mersin Arena Stadı’nı aradan geçen 2,5 yılda bir daha o kadar dolu ve coşkulu gördüğümü hatırlamıyorum maalesef.

Umarım bu defa taraftar hazıra konmaz. Asıl olan playofflara gelmiş bir takımı desteklemek değil, takımı playofflara getiren bir taraftar olabilmektir diye düşünüyorum. Bu nedenle şimdi değil de ne zaman demek lazım. Zira saha dışı tüm olumsuzluklar bir İdmanyurdu klasiği olarak devam etmesine rağmen takım sahada bir şeyler yapmak istiyor. Bu durumda taraftara düşen Pazar günü saat 19:00 da takımı yalnız bırakmamaktır. 10 bin kişi çok iyi bir başlangıç olur. Küskün, kırgın, yılgın, antipasoligci yada belki daha önce hiç maça gelmemiş olsun fark etmez. Çevremizde kim varsa bu haftaya özel ikna etmeye çalışalım derim. Hazır TV’de izleme olanağı ve bahaneleri de yokken denemek lazım. Tüm çekiştirmelere rağmen rüzgar halen arkamızda iken fırsatı değerlendirmeli.