Hayal kurmak bile lüks!

3 büyüklerin maç sonu yazılarıyla dolu bir gazetede İdmanyurdu ile ilgili maç yazısı bulamadığım bir günün ertesinde karar verdim yazmaya. Yazarlık serüveninde sanırım en zoru böylesi maçlar sonunda özet bile izlemeye mecaliniz kalmamışken oturup maç yazısı yazmak. Hele ki taraftarın morali de dipteyken ve muhtemelen bu nedenle yazınızı okumayacakken.

Halbuki 2-0 önde girilen devre arasında takımın devam eden tüm sıkıntılarına rağmen keyifli bir Pazar yazısı yazmayı hayal etmiştim. Alınacak galibiyetle 1.2 milyon TL daha kasaya girecek, puan 13'e çıkacak, takım-taraftar-camia morallenecek ve olası başkan adayları da cesaretlenecekti. Maç sonu aklıma ilk gelense Antalya'da takımını yalnız bırakmayan ve kale arkasında Antalya'nın 3 golüne de şahit olan taraftarımızın 8 saatlik geri dönüş yolculuğuydu. Galip dönülse bin bir hayalle hemencik bitecek o yol şimdi muhtemelen uzadıkça uzamıştır.

Maç öncesi tweetimde "Antalya'nın ilk 11 tercihi ve 3'lü savunma anlayışı MİY'na 3 puan getirebilir. Ön alanda baskı ve uyumsuz 3'lü savunma arasına atılacak toplar etkili olur" yazmıştım. Welliton'un golü ve yakalanan diğer gol fırsatlarında bunu gördük. Mersin araya atılan toplarla etkili oldu. Ancak özellikle 10 kişi kalan rakibine önde basmak yerine geride kalıp üzerine çekmeyi tercih edince golleri de kalesinde gördü. İşin kötüsü iyi bir savunmacı olan Bülent Hocayla takım geri çekilmeyi bile doğru yapamıyor. Bülent Hoca demişken; tıpkı Trabzonspor ve İstanbul Başakşehir maçlarında olduğu gibi yine oyunu izlemeyi tercih etti. Hocaya sahadaki bazı oyuncular da eşlik edince mağlubiyet kaçınılmaz oldu. Oyundan düşen Oktay'ı 90+ da değiştiren ve orta sahaya taze kan Murat'ı almak için 87. dakikayı bekleyen Bülent Hoca önde olduğu bir maçta daha puanları rakibe vererek hayal kırıklığı yaratmaya devam etti.

Mevcut durumda Başkan yok, teknik direktörü var-yok arası, futbolcu desen aklı sahada değil. Bu koşullarda taraftar neyle avunur ve kime inanıp gelecek için hayal kurar. Geçen yıl 10 kişi ile 2-0 geriden gelip Eskişehirspor'u 4-2 mağlup eden takımda sahada bulunan 14 oyuncu, 70 dakika 10 kişi oynayan Antalya'ya karşı 2-0 galipken 3-2 mağlup olan İdmanyurdu kadrosundaydı. Aynı futbolcular fiziken yine sahadaydı ancak ruhen nerede bilinmez. Belki de bu bile sezonun özeti olabilir.

Peki şimdi ne olacak. Görevde bulunduğu süre içinde takımı önce 1. Lige sonra iki kez Süper Lige çıkarma başarısını gösteren Kahramanlı istifa etti. Kulübün 90 yıllık mazisine bakıldığında başkan için sportif anlamda başarısız diyemeyiz. Ancak, bir şeyleri eksik bıraktığı gerçek. Artan gelirlerine rağmen kulübün borcu da arttı. Üstelik ortada ne tesis var ne de altyapı. Kurumsallık zaten hak getire. Daha kötüsü İdmanyurdu, bu süreçte Mersin markasına önemli katkı sunarken aynı zamanda saha zemini rezaleti, deplasmanda otobüse haciz girişimleri, transfer yasakları, idman boykotları, aynı forma ile sahaya çıkan futbolcular, vs derken çok fazla da yıprandı. Takım bir sezon üst sıralara oynarken ve tam taraftar Avrupa hayalleri kuracakken ilkinde ligden düştü şimdiyse düşmeye oynuyor. Maalesef İdmanyurdu taraftarları için hayal kurmak bile lüks hale geldi.

Yeni gelecek yönetim umarım uzun vadeli düşünür. Ve taraftar buna izin verir, sabır gösterir. Elbette kısa vadede kümede kalmak herkesin isteği. Ancak, tesis, altyapı, kurumsallaşma ve şeffaflık bu kulüp için kümede kalmaktan daha önemlidir. Bunların hepsinin bir arada olduğu bir kulüp, doğru yönetilmeyen kulüplerin doldurduğu ülkemiz futbolunda zaten hak ettiği yeri alacaktır. Hem de istikrarlı şekilde ve taraftarının hayallerini kursağında bırakmadan...