Bir şey yapmalı!

Maç öncesi istatistikler Mersin İY, form durumları ise Çaykur Rizespor diyordu. İdmanyurdu, geçen sezon rakibi Rize'yi hem evinde hem de deplasmanda 2-0 ve 4-0'lık skorlarla mağlup etmişti. Buna karşılık Hikmet Karaman ile son haftalarda formu yükselen Rize ise son dört maçta 8 puan toplamıştı.

Karşılaşmaya beklenen 11 ile ancak sürpriz bir dizilişle başlayan Bülent Hoca, Serkan'a orta sahada Güven'e ise sağ bekte şans verdi. Her iki oyuncu geçmişte bu posizyonlarda denenmiş olsa da yine de Bülent Hoca'nın bu hamlesi cesur bir tercih olarak dikkat çekti. Oyuna ve skora bakıldığında bu hamlesinin tuttuğunu söylemek yanlış olmaz. Serkan, orta sahaya dinamizm getirirken aynı zamanda dikine driplingleriyle de rakibi bir hayli zorladı. Hücuma katkısı yanında pozisyon bilgisi ile alan kapatarak defansif görevlerini de aksatmadı. Serkan, maçta en fazla ikili mücadele kazanan oyuncuydu. Güven ise her zamanki iyi niyeti ile elinden geleni yaptı.

İlk 15 dakika topa sahip olma oranını %60'a kadar çıkaran İdmanyurdu, gol sonrası vites düşürüp soyunma odasına istediği oyunla girdi. İlk devre tek şansızlık Khalili'nin sakatlanmasıydı ki onun yerine orta sahaya geçen Sadiku da onu aratmadı. Sadiku'nun orta sahaya geçmesiyle stopere geçen Mitroviç de kritik müdahaleleriyle takıma ayak uydurdu. Defansta özellikle Servet'in çabası Kweuke'yi bir hayli zorladı. Servet'in yakın markajına rağmen 62'de ikinci kez topu direkten dönen Kweuke aslında Bülent Hoca'ya değişiklik için mesaj veriyordu. Ancak, bu defa korkulan olmadı ve İdmanyurdu ikinci golü bularak maçı kopardı. Futbola odaklandığında Türkiye'nin en iyi santraforları arasında ilk 5'e yazabileceğimiz Welliton yine klasını konuşturdu. Önce Vederson ve Serkan'a attırdı. Sonra kendisi attı. Kuşkusuz maçın yıldızı oldu.

Şansın da yanında olduğu maçta İdmanyurdu aldığı 3 puan ile moral buldu. Taraftarını umutlandırdı. Bu takımın oyuncu kalitesini ve tek gündem futbol olursa neler yapabileceklerini dosta düşmana tekrar hatırlattı. Ancak, şimdilik elimizde bundan daha fazlası yok maalesef. Maç öncesi olduğu gibi maç sonrası da 17'nci sıradayız. Oyunculara halen ödeme yapılmış değil. Yani aslında değişen pek bir şey yok.

Daha önemlisi Bülent Hoca'nın haklı eleştirisinde söylediği gibi takım hala yalnız ve biz bize devam ediyor. Süper Amatör Ligde mücadele eden memleketim Mut İY'nun maçlarına 1.500 kişi gelirken çok önemli bir maçta Mersin Arena'da dün 3.500 kişi vardı. Peki 1.7 milyonluk şehrin geri kalanı nerede? Yazdığımız yazılar ortalama 1.000 tık alıyor. Spor gazete ve dergileri anca sponsorlukla dönüyor, satış yapamıyor. Bunca yerel kanala rağmen İdmanyurdu'nun konuşulduğu İçel TV'deki "Ön Libero" programı dışında devam eden benim bildiğim spor programı yok. Radyo programı yok. Üstelik bu takım son 5 yılın 4 yılını Süper Ligde geçirdiği halde durum böyle. Takıma ilgi yüksek olmayınca haliyle yerel medya güçlenemiyor. Ayrıca, MİY'na yer vermenin reytingi de olmuyor. Yani bu durumda hep 3 büyükleri konuşuyor denilen ulusal medyaya da söylenecek pek bir şey kalmıyor.

Hep soruyoruz. İş adamları takıma neden sahip çıkmıyor diye. Bence bunun bir sebebi kulübün dağ gibi borcuyla şeffaf olmaması ise diğer sebebi de reytinginin olmaması. Stadın her maç en azından yarısı dolsa, yerel televizyonlarda, yerer radyolarda ve yerel medyada İdmanyurdu daha fazla gündem olsa o zaman bu takıma reklam vermek, sponsor olmak hatta yönetmeye aday olmak daha fazla rağbet görmez miydi?

İşte Bülent Hoca'nın maç sonu demecinde yer verdiği ve inanmak istemediği her alandaki bu sahipsizlik İdmanyurdu'nun maalesef ki bugünkü gerçeği. Umarım yarını farklı olur.

Süper Ligde 8 kez şampiyon olmuş, Anadolu'nun ilk şampiyonu 750 bin nüfuslu kentin takımı Trabzonspor'un, yeni başkanı Muharrem Usta ile hedefi kuruluşunun 50. yılında şampiyon olmak. 90 yaşındaki Mersin İY ise bu gidişle 100. yılında da muhtemelen ya Süper Lig'e çıkmayı ya da Süper Lig'den düşmemeyi hedefleyecek. Bu takıma hem taraftar sahip çıkmalı hem de doğru yönetilmeli. Ancak bu ikisi bir arada olursa kalıcı başarı gelir. İşte bunu sağlamak için bir şey yapmalı. Yoksa kümede kalmak bile 90 yıllık maziye sahip bir takım için tek başına bir anlam ifade etmez.