Taraftarsız olmaz, olmadı...

Gençlerbirliği - Mersin İdmanyurdu maçını tribünden izleyen taraftar sayısı 800. Bu nedenle 20 bin kişilik Ankara 19 Mayıs Stadı'nda maç esnasında taraftardan çok futbolcu ve teknik adamların seslerini duyduk. Gençlerbirliği'nin sezon ortalaması ise 3 bin. Muhtemelen bu ortalamayı da 3 büyüklerle yaptıkları maçlar sayesinde yakalayabildiler.

Gençlerbirliği denilince ilk akla gelenler; borçsuz, tesisleri ve altyapısı güçlü, futbolcuları ucuza alıp pahalıya satan bir kulüp oluyor. Tabi bir de İlhan Cavcav. Dile kolay Cavcav tam 34 yıldır başkanlık koltuğunda oturuyor. Ve Gençlerbirliği Cavcav ile geçen 34 yılın 31 yılında Süper Lig'de mücadele etmiş.

İlhan Cavcav, maç sonunda hakem tercihi nedeniyle Merkez Hakem Kuruluna ama daha çok oyuna müdahalesini beğenmediği Mesut Bakkal'a yükleniyor. Cavcav, borçsuz ve istikrarlı bir kulüp yaratmakta ne kadar başarılı ise 34 yıllık başkanlığında 5 milyon kişinin yaşadığı başkent Ankara'da küçük bir stadı dolduracak taraftar bulmakta o kadar başarısız. Üstelik Gençlerbirliği her dönem seyir zevki yüksek futbol oynayan bir takımken. Bu ligde şampiyon olan 5 takım var. Üç büyüklerin zaten taraftarı var. Peki şampiyon olan diğer iki takım Bursaspor ve Trabzonspor'un önemli taraftar sayısına sahip güçlü şehir takımları olması tesadüf mü? Bence değil. Gençlerbirliği'nde eksik olan da bu sanırım. Para, tesis, altyapı, vs. var ama taraftar yok. O nedenle yıllardır yerinde saymaya devam ediyor.

Geçen hafta Rıza Çalımbay'ın da vurguladığı gibi futbol taraftarla güzel. Rıza Çalımbay "Taraftar bence 12'nci adam değil 1'nci adamdır. Taraftar olmazsa bizde ne oynama isteği olur ne de maç kazanabiliriz" derken sanki Gençlerbirliği-MİY maçını özetler gibiydi. Gençlerbirliği'ni iyi oynadığı bölümde daha fazla coşturacak, kötü oynadığı ve yenik duruma düştüğü bölümde ise reaksiyon verdirecek taraftarı eksikti.

Rıza Çalımbay maç sonu açıklamasında boş tribünler nedeniyle karşılaşmayı hazırlık maçına benzetirken, ben birkaç açıdan daha aynı hissiyata kapıldım. MHK genç hakeminin, Lig TV ise genç spikerinin tecrübe kazanması için bu maçı seçmiş gibiydi. Her iki teknik adamın kadroda fazlaca şans bulmayan oyuncularla başlaması da cabası. Hepsi bir araya gelince hazırlık maçını andıran bir atmosfer oluştu.

Maça gelince...Adem Güven maç eksiği nedeniyle güçsüz, Mehmet Taş ise eski ritmini kaybetmiş görüntüsü verdi. Bunda sağ bek başlamasının etkisi büyük elbette. Mihaylov istekli ve konsantre, Nurullah görev adamı, Khalili maestro, Welliton ve Mitroviç kalite, Nakoulma ise sıradışı bitiricilikteydi. Nakoulma'dan o messivari gol vuruşunu kimse beklemiyordu sanırım.

Rıza Çalımbay'a ise ayrı bir parantez açmak lazım. Takım 2-1 öndeyken vakit geçirmeye çalışan Vederson ve Mihaylov'a tepki göstererek oyuna dönmelerini istemesi MİY taraftarını eminim gururlandırmıştır. Ayrıca, birçok kez yaptığı üzere yanlış giden bir şeyi düzeltmek adına 60-70' leri beklemeden hemen ikinci yarı başında değişiklik yaparak maçın kaderini değiştirdi.

Son söz olarak tıpkı Rıza Hoca gibi ben de birkez daha taraftarsız olmaz diyorum. Bu nedenle seneye tribünleri daha da doldurmak gerekiyor. Özellikle kapalıdan daha fazla kombine satılmalı. Mersin'de yeni stadı görmeyen potansiyel birçok kişi var. Yönetim, İstanbul Başakşehir maçında biletleri sembolik bir rakama indirsin ve herkes bu kişileri yanında getirsin. Eminin stadın ambiyansından, konforundan, canlı izlemenin keyfinden etkilenen birçok kişi olacaktır. Olmasa da bir şey kaybedilmez. Futbol taraftar için vardır. O nedenle taraftarı stada çekmek çok önemli. Bu yolda çaba sarf etmek de.