Aynı futbolu ligde de görelim

20 dakika değil, 90 dakika mücadele edilmesi gerektiğini belirtmiştim. Mücadelenin önemi, Antalyaspor maçında ortaya çıktı.
Antalyaspor maçını izlemek için stada geldiğimizde kadroyu görünce oldukça şaşırdım. Maç eksiği bulunan Ozan, Nurullah, Faruk, Sertaç, Levent ve Tunç sahadaydı.
Ayrıca kolundaki sakatlığından henüz kurtulan ve hem idman hem maç eksiği bulunan Sami de kadrodaydı.
Antalya’da ise hem ilk 11 hem kulübe oldukça etkili görünüyordu.
Açıkçası ümitsizdim. Daha maç başlamadan, ‘Serhat hoca kupaya ciddi hazırlandıklarını söylüyordu. Bu mu ciddi hazırlık’ diye konuştuk.
Maç başladığında takım beni oldukça yanılttı. Oyuncuların bireysel ve takım olarak hırslı, sert, mücadeleci oyunu seyircilerden olduğu kadar basın tribününden de alkış aldı.
Takımda elbette aksayan yönler vardı ama Antalya maçında aksayan yönlerden çok hırslı ve baskılı futbol göze çarptı.
Bir Süper Lig takımı karşısında, topun hakimi olarak, oyun temposunu belirleyerek ve ezilmeyerek hatta zaman zaman ezerek mücadele eden Mersin İdman Yurdu oyuncularını kutluyorum.
Elbette ‘atsaydı, kaçırmasaydı’ senaryoları kafamızda oluşmuyor değil. Ama futbol bu. Futbolcular beklediğinizin tam aksine, kolay olanı değil zor olanı yapmaya çalışıyor.
Bazen hiç ummadığınız bir futbolcu (mesela Faruk Atalay) penaltı kaçırabiliyor. Bunlar futbol içerisinde her zaman yaşanabilecek olaylar. Sonuçta MİY, Antalya gibi güçlü bir rakibi kıl payıyla elinden kaçırdı.
Kupa kaçtı ancak ligde önemli maçlar MİY’i bekliyor. Bu nedenle yeniden konsantre olunmalı ve her lig maçında, adeta Antalya maçında olduğu gibi hırslı, istekli ve baskılı oynanmalı.
Güzel futbol güzel sonuçlar getirir.
Güzel futbolun sonunda güzel sonuç alınamasa bile alkış alırsınız.
Tıpkı Antalya maçında olduğu gibi.