Mazi gönlümde bir yaradır

Bir daha yazmam diyordum ama, duramıyorum..
Çünkü dayanamıyorum..

Mevzu bahis Mersin İdmanyurdu olunca içim acıyor, sindiremiyorum..
92 yaşını geçtiğimiz hafta kutladığımız koca kulüp ne hale geldi..
Kimlerin elinde oyuncak oldu şaşıyorum..

Mersin İdmanyurdu’nu yakından takip edenlerin sayısı 1-2 sene önce o kadar fazlaydı ki..
Her ne kadar maçlara gitmese de, vatandaş, esnaf takip ediyordu bir şekilde takımını..
Sezon önceleri arkadaşlarla sohbet ettiğimiz çay ocağında; “Bu hafta transfer var mı?’ diye sorarlardı mesela..
Çayın yanında kayıntı yapalım diye simit alırdık..
Ekmek parası uğruna güneşin altında saatlerce dolaşan simitçi abinin anlından akan ter asfaltla buluşurken sorardı; “Yahu bu Ali Kahramanlı yüzünden kulüp Gazianteplilerin arka bahçesi oldu kardeşim!’ diye..
Ekmek almaya gittiğim fırında hep Mersin İdmanyurdu bayrağı, atkısı vardı duvarlarda..
Hamur açan kalfadan, ekmeği fırına atan ustaya kadar hepsinin tek bir derdi vardı benimle oda Mersin İdmanyurdu..
Kaç defa onların yüzünden kahvaltıya geç kaldım, sıcacık pideyi soğuttum, hanımla papaz oldum..
‘Abi bu hafta maç ne olur?’ diye başlayan muhabbet, rakip takımın futbolcusunun özel hayatına kadar uzardı..
Bende hep geç kalırdım..
Manav Mustafa dayı Hüseyin Çalışkan’a takmıştı, para harcamıyor diye..
Çocukluk arkadaşım Salih’in, ‘Weliton’dan golcü mü olur kardeşim’ çıkışları dün gibi aklımda..
Hoş, Salih çocukken de futboldan anlamazdı..
Haberin olsun, adam Galatasaray yolcusu bilader..
Şimdi ne arkadaşlarla Mersin İdmanyurdu muhabbeti ediyoruz, ne çaycı, ne simitçi, ne fırıncı ne manav, ne de Salih soruyor Mersin İdmanyurdu’nu..
Fırının duvarları da dikkat ettim bomboş..

Kimler geldi kimler geçti bu kulüpten..
Kimler rakip olmadı ki bize..

Turgay Şerenler, Lefterler, Osman Arpacıoğulları..
Hep büyüklerimiz anlatırdı eski zamandaki Mersin İdmanyurdu maçlarını..
Yakın zamanda kimlere ev sahipliği yapmadı ki bu kulüp..
Galatasaray, Beşiktaş, Fenerbahçe, Trabzonspor dahil birçok Süperlig kulübünün yıldızları giydi bu formayı..
Taraftarından basınına, vatandaşından esnafına kadar izledi herkes bu yıldızları..
Keyif aldı..

Dünyanın en büyük futbol yıldızları ayak bastı Mersin’e, Mersin İdmanyurdu sayesinde..
Şimdi mi?
Ne siz sorun ne de ben söyleyeyim..

İşte tüm bunlar ve daha sayamadığım birçok nedenler aklıma geliyor ve dayanamıyorum..
Artık yazmayacağım desem de tutamıyorum kendimi..
Yazıyorum..

Futboldan, Kulüp Yöneticiliğinden bihaber insanların, şahsi menfaatleri uğruna kulübün içine giren yalaka tiplerin, daha düne kadar 1 maçına gitmemiş, sorsan forma rengini, stadın yerini dahi bilmeyecek insanların oyuncağı olduğu için bu kulüp dayanamıyorum..

Heyecanla ligin başlamasını beklediğimiz o günler geride kaldı..
Yarın maç var mesela, rakip Amedspor ve içimde bir kıpırtı yok..
Sorsanız takım içerisinden 3-4 futbolcu ismi söylerim size..
Rakipler kim, ne transfer yapmış, ne durumdalar doğru düzgün araştırmadım bile..
1 tane gazeteci varsa saydıklarımı bilen, çıksın 1 adım öteye..
Çünkü soğudum arkadaş..
Soğuttu 1 senede yaşadıklarım..
Nasıl kurtulur bu takım, nasıl eski günlerine döner, vatandaş, esnaf yeniden nasıl takip eder, bilemiyorum..
Bildiğim tek şey, yazık oldu bu kulübe..
Yazık ettiler koca çınara..
Dağıldı herkes, dağıttılar kulübü..
Diyeceğim o ki, artık mazi gönlümüzde bir yaradır..

Son olarak;
Elinde Mersin İdmanyurdu’nu oyuncak edenlere sesleniyorum..
Alın oynayın oynayabildiğiniz kadar..
Ama unutmayın bu oyuncak sandığınız KOCA ÇINAR el yakar..
En sonunda da sizi yakar..